ಕನಸು

ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿಯಲಿ ಮನಸಿನ ಕದ ಒಡೆದು

ನೀ ಏಕೆ ಬಂದೆ ನನ್ನೊಳಗೆ

ನೆನಪಿನ ಅಂಗಳದಲಿ ತರಂಗಗಳೆಬ್ಬಿಸಿದೆ

ಮನಸೆಂಬ ಸರೋವರಕೆ ಕಲ್ಲಹೊಡೆದಂತೆ

ಕರುಣೆ ಬಾರದೇ ನನ್ನೀ ತೊಳಲಾಟಕಂಡು

ಮೋಡಿ ಮಾಡುವ ನಿನ್ನ ಈ ನಗುವು 

ನನಗೆ ಪರಿಹಾಸ್ಯ ಮಾಡುವಂತಿದೆ

ದೂಡಿದರೂ ಬಾಗಿಲಲೇ ನಿಂತಿರುವೆ

ಕೈ ಬೀಸಿ ನನ್ನನ್ನೇ  ಬಳಿ ಕರೆಯುತಿಹೆ

ಮನಸ್ಸೆಲ್ಲ ನೀನೆ ಆವರಿಸಿದಂತಿದೆ

ನನಗಿದು ತಿಳಿದಿದೆ ನಿಜವಲ್ಲ ಕನಸೆಂದು

ಎಚ್ಚರ ಗೊಂಡಾಗ ನೀ ಬಳಿ ಇರಲಾರೆ ಎಂದು  

ಆದರೂ ನಾ ನಿನ್ನ ದಾರಿಯನೇ ಕಾಯುತಿಹೆ

ಪ್ರತಿ ಇರುಳು ಚಾತಕದ ಪಕ್ಷಿಯಂತೆ  

ನಿನ್ನ ಮೋಡಿಗೆ ನಾ ಶರಣಾದಂತಿದೆ