ಅಜ್ಜನ ಸಂಚಿ
ನನ್ನನ್ನು ಕರೆಯುವರು
ಅಜ್ಜನ ಸಂಚಿ
ಬದುಕು
ಸಾಗಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ ತಾಂಬೂಲ ಹಂಚಿ
ತುಂಬುತ್ತಿದ್ದರು
ನನ್ನ ಒಡಲಲ್ಲಿ ಎಲೆ ಅಡಿಕೆ ಸುಣ್ಣ
ತಾಂಬೂಲ
ಪ್ರಿಯರು ಹಾಕುತಿದ್ದರು ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಕಣ್ಣ
ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವಂತ
ಸೌಂದರ್ಯ ನನ್ನದಲ್ಲ
ಹಾಗಂತ
ಕುರೂಪಿಗಳ ಸಾಲಲ್ಲಿ ನಾ ನಿಂತಿಲ್ಲ
ನನ್ನ ಬಣ್ಣ
ಕಾಕಿ ಆದರೇನಂತೆ
ಅದು ದೇಶ
ಕಾಯೊ ರಕ್ಷಕರ ಉಡುಪಿನ ಬಣ್ಣ ವಂತೆ
ಎಲ್ಲೇ ಹೋದರು
ನಾ ಇರುತ್ತಿದ್ದೆ ಅವರ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ
ಯಾವಾಗಲು
ಇರುತಿತ್ತು ನಾ ಕೊಟ್ಟ ಎಲೆ ಅಡಿಕೆ ಅವರ ಬಾಯಲ್ಲಿ
ಆಗಾಗ
ಸವರುತ್ತಿದ್ದರು ನನ್ನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ
ಕಾಪಾಡುತ್ತಿದ್ದರು
ನನ್ನ ಅಷ್ಟೇ ಜತನದಿಂದ
ಊಟ
ತಿಂಡಿಯಾದರು ಬಿಡಬಹುದು ನಮ್ಮಜ್ಜ
ನನ್ನ ಬಿಟ್ಟು
ಬದುಕಲಾರರು ಅನ್ನೋದು ಅಷ್ಟೇ ನಿಜ
ಯಾರಿಗುಂಟು
ಯಾರಿಗಿಲ್ಲ ಇಂತಹ ಬಾಗ್ಯ
ಅಜ್ಜನ
ಸೇವೆಯೇ ನನ್ನ ಜೀವನದ ಸೌಭಾಗ್ಯ
ಅಜ್ಜ
ಮಲಗಿದರು ಒಂದು ದಿನ ಹಿಡಿದು ರೋಗ
ನಿಂತೆ
ಹೋಯಿತು ಪಾಪ ಅವರ ತಾಂಬೂಲದ ವೈಭೋಗ
ತಿನ್ನದಿದ್ದರೆ
ಅವರು ಅನುದಿನ ತಾಂಬುಲ
ಇರುತಿದ್ದರೇನೊ
ಇನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ದಿನ ಎನ್ನೋ ಹಂಬಲ
ನನಗೂ
ಅಜ್ಜನಿಗೂ ಅವಿನಾಭಾವ ಸಂಬಂಧ
ಆ ದೇವರಿಗೇ
ಗೊತ್ತು ಇದು ಯಾವ ಜನ್ಮದ ಅನುಭಂದ
ಅಜ್ಜನಿಲ್ಲದ
ನಾನು ದಿಕ್ಕಿಲ್ಲದ ಅನಾಥ
ನೇಲುತಿಹೆ
ಗೂಟದಲಿ ಅಜ್ಜನ ನೆನಪಲ್ಲಿ ಅಳುತ
No comments:
Post a Comment