Saturday 9 November 2013

ನೆನಪು 
ನಿನ್ನ ನೆನಪು ಕೈಬೀಸಿ ಕರೆವುದು 
ಏಕಾಂತದಲಿ ನಾ ಕುಳಿತಿರಲು 
ಹರುಷದೊನಲು ಉಕ್ಕಿಉಕ್ಕಿ 
ಧಮನಿಗಳಲಿ ಹರಿವುದು.

ನಿನ್ನ ಮುಖವು ತೇಲಿಬಂದು 
ಮಧುರನಗುವಲಿ ಸೆಳೆವುದು 
ಕಣ್ಗಳೆರಡು ತುಂಟತನದಿ 
ಏನೋ ಕೇಳುತಿರುವದು 

ನಿನ್ನ ಪಿಸು ಮಾತಿನಲೆಯ
ಗಾಳಿ ತಂದು ಉಲಿವುದು
ಮೂಡಿ ಮನದಿ ಮಧುರ ಕಂಪನ
ನಾಚಿಕೆ ಪೊರೆ ಹೊದೆವುದು.

4 comments:

  1. ಮಧುರ ನೆನನಪುಗಳು ಉಂಟುಮಾಡುವ ಪುಳಕವನ್ನು ಮನೋಹರವಾಗಿ ಚಿತ್ರಿಸಿದ್ದೀರಾ.

    ReplyDelete
  2. ನಿನ್ನ ಪಿಸು ಮಾತಿನಲೆಯ
    ಗಾಳಿ ತಂದು ಉಲಿವುದು

    ತುಂಬಾ ಚಂದದ ಸಾಲು..... ಕಲ್ಪನೆಗೆ ಶರಣು.....

    ReplyDelete
  3. ಧನ್ಯವಾದಗಳು ..ಬದರಿ ಸರ್ ..:)

    ReplyDelete
  4. ಧನ್ಯವಾದಗಳು..ಕನಸು ಕಂಗಳ ಹುಡುಗ..:)

    ReplyDelete